تبیان، دستیار زندگی
گاهی آن را به عنوان «قدیمی ترین حرفه دنیا» یاد می کنند. برخورد با این پدیده در جوامع مختلف بسیار متفاوت است، به طوری که در بسیاری از کشورها همچون نیوزیلند، سوئیس، استرالیا، آرژانتین، بلژیک، برزیل، کانادا، اتریش، کاستاریکا، دانمارک، آلمان، ترکیه، ایتالیا،
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

آمار تکان دهنده از زنان و دختران روسپی


گاهی آن را به عنوان «قدیمی ترین حرفه دنیا» یاد می کنند. برخورد با این پدیده در جوامع مختلف بسیار متفاوت است، به طوری که در بسیاری از کشورها کاری قانونی است ، اما در جوامع سنتی که خانواده حرف اصلی را می زند، پدیده ای مذموم است. در کشورهای اسلامی نیز این اقدام حرام بوده و مشمول حد شرعی می شود.

غزل کیانی - بخش اجتماعی تبیان
روسپیگری


«روسپیگری» در اکثر کشورهای دنیا وجود دارد و پدیده ای قابل انکار نیست، اما این که در هر کشور چگونه به آن پرداخته شود، کاملا متفاوت است. در بسیاری از کشورها همچون نیوزیلند، سوئیس، استرالیا، آرژانتین، بلژیک، برزیل، کانادا، اتریش، کاستاریکا، دانمارک، آلمان، ترکیه، ایتالیا، یونان، هلند و انگلستان این پدیده تحت عنوان حرفه و شغل تعریف و قوانین حمایتی برای این قشر از جامعه همچون بیمه درمانی، بیمه بیکاری و حقوق بازنشستگی در نظر گرفته شده است، حتی دولت های برخی از کشورها سالانه منابع عظیمی بابت رونق این صنعت در کشورشان به جیب می زنند. 
اما در همان کشورهایی نیز که تن فروشی در آن ها رسمیت دارد، نقدهای بسیاری مطرح است. منتقدان می گویند که روسپیگری ناشی از نظام سرمایه داری است. مثلا در کشوری مانند آلمان که تن فروشی قانونی است، عملا زنان محکوم به ادامه این شغل می شوند، چراکه فرد نمی تواند به راحتی کار خود را رها کند و باید استعفای خود را سه ماه قبل از ترک کار به کارفرمای خود بدهد. همچنین طبق این قانون، می توان هر زن بیکاری را برای کار به فاحشه خانه ها فرستاد، زیرا بر اساس قوانین آلمان افرادی که حقوق بیکاری و یا کمک دولتی دریافت می کنند، حق ندارند از پذیرش کاری امتناع کنند، حتی اگر فاقد تجربه در آن زمینه باشند.

تخمین زده می شود سالانه 600 تا 800 هزار زن و دختر، اغلب از کشورهای فقر و توسعه نیافته به کشورهای صنعتی قاچاق می شوند و در آن کشورها بدون داشتن کمترین امکانات و حقوق و دستمزد، به عنوان کارگر جنسی به کار گرفته می شوند


به طور کلی روسپیگری در دنیا در قالب باندهای ریشه دار که صنعتی را برای خود تشکیل داده و درآمدهای هنگفتی کسب می کنند، جریان دارد. تخمین زده می شود سالانه 600 تا 800 هزار زن و دختر، اغلب از کشورهای فقیر و توسعه نیافته به کشورهای صنعتی قاچاق می شوند و در آن کشورها بدون داشتن کمترین امکانات و حقوق و دستمزد، به عنوان کارگر جنسی به کار گرفته می شوند.
در ایران نیز تن فروشی هرچند به لحاظ شرعی و عرفی با محدودیت های فراوانی روبروست، اما آمارها، خبر از نگران کننده بودن شیوع این آسیب اجتماعی در کشور دارد، هرچند در ایران آمار رسمی و تایید شده در این زمینه وجود ندارد، اما براساس آخرین آمارهای ارائه شده توسط کارشناسان سن روسپی گری در ایران حدود هشت تا 10 سال کاهش یافته و از سن ۲۰ تا ۳۰ سالگی به ۱۲ تا ۱۸ سالگی رسیده است. براساس اعلام سازمان بهزیستی نیز میانگین سن دختران فراری در شهری مانند تهران ۹ تا ۱۷ سال است.
یک کارشناس آسیب های اجتماعی نیز  آمار مراکز فحشا در سطح شهر تهران را ۸ هزار باند و تعداد زنان خودفروش را بین 300 تا 600 هزار نفر اعلام کرده است. همچنین این کارشناس نسبت به افزایش روسپیگری در میان نوجوانان هشدار جدی داده است.

کارشناسان سن روسپی گری در ایران حدود هشت تا 10 سال کاهش یافته و از سن ۲۰ تا ۳۰ سالگی به ۱۲ تا ۱۸ سالگی رسیده است


آمار دیگری نشان از آن دارد که 50 درصد زنان خیابانی متاهل بوده و اغلب آنان در سنین ۲۰ تا ۲۹ سال قرار دارند که البته بخشی از این آمار مربوط به زنانی است که از سوی شوهر و خانواده خود مجبور به تن فروشی شده اند. موضوع عجیب تر این که مردان در رده سنی ۳۰ تا ۵۰ سال در صدر مشتریان زنان روسپی هستند و بعد جوانان قرار دارند.
همه می دانند که عواملی همچون اعتیاد، ازدواج های اجباری، بیکاری، زیاده خواهی و تنوع طلبی مردان، زندگی در محله های آسیب خیز، طلاق، وجود فضای یاس و ناامیدی بین جوانان، تعارضات خانوادگی، نبود امکانات برای ازدواج و تشکیل خانواده و ازدواج مجدد مردان از عوامل روی آوری زنان به پدیده تن فروشی است.
اما موضوعی که خطرناک است و مسوولان به آن اذعان دارند این است که نگرش ها نسبت به پدیده روسپی گری عوض شده است و عده ای نه به دلیل فقر مطلق، بلكه برای كسب درآمد بیشتر به سمت این موضوع سوق می یابند و به عنوان «شغل دوم» به آن نگاه می کنند. البته در برخی از این زنان «اعتیاد جنسی» نیز مشاهده شده که آن مقوله ای جدا و نیازمند درمان های روانشناختی است.
این قشر از زنان با آسیب های فراوانی مواجه اند، به طوری که در بسیاری از موارد، تن فروشان قربانی خشونت جسمی نیز می شوند و از سوی مشتری مورد ضرب و شتم و آزار جسمی هم قرار می گیرند و حتی به قتل می رسند. همچنین رابطه معنا داری میان «اعتیاد» و «تن فروشی» وجود دارد، چراکه روسپیان برای تحمل افسردگی و شرایط سخت این کار اغلب به مواد مخدر و روان گردان ها پناه می برند. اداره کنندگان خانه های فساد نیز در اولین اقدام، افراد تازه و اصطلاحا دختران فراری را معتاد می کنند تا آنان را وابسته و مطیع خود کنند.

این قشر از زنان با آسیب های فراوانی مواجه اند، به طوری که در بسیاری از موارد، تن فروشان قربانی خشونت جسمی نیز می شوند و از سوی مشتری مورد ضرب و شتم و آزار جسمی هم قرار می گیرند و حتی به قتل می رسند


ابتلا به ایدز نیز شاه بیت بیماری هایی است که زنان روسپی یا بدان مبتلا می شوند و یا پتانسیلی بالقوه برای انتقال آن هستند، به طوری که چند روز پیش معاون وزیر بهداشت خبر از دو برابر شدن ابتلا به ایدز از راه رفتار جنسی پرخطر داد، به طوری که طی 10 سال گذشته، میزان انتقال ایدز از راه روابط جنسی، از 15 درصد به 30 درصد رسیده است.

اما مشکل کجاست؟

چرا علی رغم این که همه می دانند که درد چیست، راهی برای درمان پیدا نمی کنند. جواب این سوال را دکتر علی اکبر سیاری می دهد.

او معتقد است ملاحظات، خجالت و تابو باعث شده که این آسیب در لفافه بماند و هر روز وضعیت بدتر از دیروز شود. در حالی که باید شفاف و بی رودربایستی در این بحث وارد شد. آموزش مستقیم و غیرمستقیم باید از همان سن بلوغ آغاز شود و مسائل شفاف بیان شود و برای این کار از ظرفیت های مختلف همچون آموزش و پرورش و رسانه ملی استفاده شود. پنهان کردن چنین واقعیت هایی، ظلم به جامعه است. قبلا در رابطه با اعتیاد پنهان کاری کردیم و حالا شاهد نتیجه اش هستیم.
معاون وزیر بهداشت همچنین از تشکیل مراکز جدیدی در کنار مراکز شبکه بهداشتی برای معاینه زنان روسپی خبرداد که در این مراکز پس از معاینه، به زنان روسپی آموزش های لازم برای پیشگیری از بیماری های مقاربتی داده می شود و وسایل پیشگیری نیز به صورت رایگان در اختیارشان قرار می گیرد.
معاون مرکز مدیریت بیماری های واگیر وزارت بهداشت هم عنوان کرده که زنان دارای رفتار پرخطر در پنج هزار مرکز گذری و 30 مرکز ویژه زنان بدسرپرست خدمات بهداشتی دریافت می کنند.
در کنار اقداماتی که وزارت بهداشت برای بهداشت جسمانی تن فروشان انجام می دهد، این افراد نیازمند خدمات اجتماعی نیز هستند که در این راستا تدوین بسته های خدماتی ویژه زنان خیابانی با توجه به میزان آسیبی كه در معرض آن قرار گرفته اند، ضروری است. چراکه کارشناسان بر این باورند که این دسته از زنان باید در ابتدا با کاهش تعداد شركای جنسی و استفاده از روش های محافظتی و سپس با حرفه آموزی، آن ها را از چرخه روسپی گری خارج کرد.

این دسته از زنان باید مورد توجه بودجه ریزان کشور قرار بگیرند، چراکه هرچقدر آسیب در این قشر کمتر شود، آسیب کمتری متوجه جامعه خواهد شد


بنابراین این دسته از زنان باید مورد توجه بودجه ریزان کشور قرار بگیرند، چراکه هر چقدر آسیب در این قشر کمتر شود، آسیب ناشی از روسپیگری  کمتر متوجه جامعه خواهد شد.
در شرایط فعلی راه حل چیست؟ کارشناسان معتقدند که برخلاف جوامع غربی، روسپیگری در ایران سامان دهی نشده است، چراکه اساسا برخی از مسوولان ذی ربط اعتقادی به تعداد بالای روسپیان در کشور ندارند و تعداد آن ها را بسیار کمتر از رقم واقعی می دانند، در حالی که کتمان واقعیت سبب رشد تصاعدی آسیب شده و مشکلات زیادی را به جامعه تحمیل می کند.
کارشناسان امر پیشنهاد می دهند که بهتر است پس از شناسایی روسپی ها، سامان دهی شوند، یعنی همه خیابان ها محل حضور آنان نبوده و مشتریان آنان در همه جای سطح شهر در صدد دسترسی به آنان نباشند، زیرا در غیر این صورت همه زنان جامعه تحت مزاحمت قرار می گیرند.
مسئله دیگری که کارشناسان بر روی آن تاکید دارند این است که «نگاه مجرمانه» به این افراد است که باعث می شود آن ها به درمان یا معرفی خود برای توانمندسازی و خروج از چرخه روسپیگری تمایلی نداشته باشند، لذا هرچند این پدیده، مطلوب جامعه ما نیست، سازمان های مکلف باید آن را کنترل کنند و نه سرکوب، چراکه این نوع برخورد با تن فروشان کمکی است برای سالم ماندن جامعه.